Dag 4
23 juli 2013 - Kathmandu, Nepal
Ik dacht vanmiddag nog dat ik misschien weinig had te vertellen nu, maar we hebben vandaag weer een heleboel meegemaakt.
Vanochtend zijn we weer begonnen met een stevig ontbijt en daarna de taalles. We krijgen steeds ontbijt, lunch en diner maar de porties zijn echt groot! Ik heb nog geen een keer mijn bord leeg kunnen eten en helaas denken ze dan dat ik het niet lekker vind. De taalles was weer leuk, nieuwe dingen geleerd over familie, hoe je je voelt en over boodschappen doen etc. Na de taalles gingen we weer met een busje richting Bhaktapur en onderweg kregen we de lunch. In Bhaktapur aangekomen zagen we weer heel veel stupa's. Met z'n allen een beetje rondgelopen en foto's gemaakt en daarna zijn we ook een beetje door de zijstraatjes gelopen.
Aan het eind van de middag waren we klaar in Bakthapur en toen zijn we met een paar meiden op eigen initiatief naar Durbar square gegaan. Dit is, zoals de naam al zegt, een hindoeistisch plein. Hier zou de 'Kumari' te zien zijn. We zijn naar haar paleis gelopen en daar hebben we gewacht totdat ze tevoorschijn kwam. De Kumari is een levende godin. Ik zal even uitleggen hoe zij geselecteerd wordt, want dat vond ik zelf best wel indrukwekkend. Er wordt een groep meisjes geselecteerd tussen de leeftijd van 3 en 5. Zij moeten beschikken over 32 uiterlijke kenmerken. Deze groep meisjes wordt opgesloten in een donkere kamer en het meisje dat het minst bang is/niet huilt, wordt uitgekozen. Zij wordt een soort van opgesloten in een paleis (zie foto) en toeristen kunnen op een binnenplaats naar haar kijken... als ze zich laat zien tenminste. We hadden geluk want niet snel nadat wij er waren liet ze zich zien. Het was een jong meisje dat zwaar was opgemaakt en helemaal niet vrolijk keek. Alle mensen stonden met hun handen gevouwen tegen elkaar en iedereen was stil. Dit was een apart en bijzonder moment. Helaas mogen er geen foto's gemaakt worden van haar. Persoonlijk vond ik het heel sneu voor dat meisje omdat ze opgesloten zit en niet met leeftijdsgenootjes kan spelen. Maar ik denk dat het een hele eer is voor haar en haar ouders. De Kumari moet aftreden als zij voor het eerst ongesteld wordt en dan wordt er een nieuwe Kumari gekozen.
Vanaf Durbar square zijn we gaan lopen naar Thamel, een toeristische wijk. Hier hebben we wat winkeltjes bekeken totdat het ging stortregenen. Ook voor het eerst een powercut meegemaakt! Alle lichten vallen dan uit dus wij waren helemaal blij dat we dit voor het eerst meemaakten haha. De regen hier is echt heel hard dus snel een taxi geregeld richting ons hotel!
Dadelijk is het weer tijd voor het avondeten en daarna moeten we onze spullen pakken, want morgen vertrekken we naar ons gastgezin. Vanavond ga ik vroeg slapen want ik slaap elke nacht slecht (ik heb een heel hard bed) en de dagen zijn best wel vermoeiend. 's Nachts regent het hier onwijs hard terwijl het overdag het grootste deel van de dag droog is. Ook hoor je 's nachts kikkers en honden. Maar hopelijk vannacht een betere nachtrust!
Namaste :)
Vanochtend zijn we weer begonnen met een stevig ontbijt en daarna de taalles. We krijgen steeds ontbijt, lunch en diner maar de porties zijn echt groot! Ik heb nog geen een keer mijn bord leeg kunnen eten en helaas denken ze dan dat ik het niet lekker vind. De taalles was weer leuk, nieuwe dingen geleerd over familie, hoe je je voelt en over boodschappen doen etc. Na de taalles gingen we weer met een busje richting Bhaktapur en onderweg kregen we de lunch. In Bhaktapur aangekomen zagen we weer heel veel stupa's. Met z'n allen een beetje rondgelopen en foto's gemaakt en daarna zijn we ook een beetje door de zijstraatjes gelopen.
Aan het eind van de middag waren we klaar in Bakthapur en toen zijn we met een paar meiden op eigen initiatief naar Durbar square gegaan. Dit is, zoals de naam al zegt, een hindoeistisch plein. Hier zou de 'Kumari' te zien zijn. We zijn naar haar paleis gelopen en daar hebben we gewacht totdat ze tevoorschijn kwam. De Kumari is een levende godin. Ik zal even uitleggen hoe zij geselecteerd wordt, want dat vond ik zelf best wel indrukwekkend. Er wordt een groep meisjes geselecteerd tussen de leeftijd van 3 en 5. Zij moeten beschikken over 32 uiterlijke kenmerken. Deze groep meisjes wordt opgesloten in een donkere kamer en het meisje dat het minst bang is/niet huilt, wordt uitgekozen. Zij wordt een soort van opgesloten in een paleis (zie foto) en toeristen kunnen op een binnenplaats naar haar kijken... als ze zich laat zien tenminste. We hadden geluk want niet snel nadat wij er waren liet ze zich zien. Het was een jong meisje dat zwaar was opgemaakt en helemaal niet vrolijk keek. Alle mensen stonden met hun handen gevouwen tegen elkaar en iedereen was stil. Dit was een apart en bijzonder moment. Helaas mogen er geen foto's gemaakt worden van haar. Persoonlijk vond ik het heel sneu voor dat meisje omdat ze opgesloten zit en niet met leeftijdsgenootjes kan spelen. Maar ik denk dat het een hele eer is voor haar en haar ouders. De Kumari moet aftreden als zij voor het eerst ongesteld wordt en dan wordt er een nieuwe Kumari gekozen.
Vanaf Durbar square zijn we gaan lopen naar Thamel, een toeristische wijk. Hier hebben we wat winkeltjes bekeken totdat het ging stortregenen. Ook voor het eerst een powercut meegemaakt! Alle lichten vallen dan uit dus wij waren helemaal blij dat we dit voor het eerst meemaakten haha. De regen hier is echt heel hard dus snel een taxi geregeld richting ons hotel!
Dadelijk is het weer tijd voor het avondeten en daarna moeten we onze spullen pakken, want morgen vertrekken we naar ons gastgezin. Vanavond ga ik vroeg slapen want ik slaap elke nacht slecht (ik heb een heel hard bed) en de dagen zijn best wel vermoeiend. 's Nachts regent het hier onwijs hard terwijl het overdag het grootste deel van de dag droog is. Ook hoor je 's nachts kikkers en honden. Maar hopelijk vannacht een betere nachtrust!
Namaste :)
Jammer dat je geen foto's mocht maken van de Kumari, had graag gezien hoe een levende godin eruit ziet. Het is in ieder geval wel een mooi paleis. Vrij stoere stijl. Spreek je zo schat!
Onze koffers staan inmiddels klaar Wij vertrekken morgenvroeg naar Toscane
Wat leuk om al je verhalen te lezen en je foto's te zien! Volgens mij heb je het enorm naar je zin, wat ik me heel goed voor kan stellen! Wat een bijzondere dingen heb je allemaal al gedaan zeg!
Ik kijk uit naar je volgende verhaal.
Geniet er van!
Heel veel kussen en knuffels!
Wat een lef om die zijstraatjes in te gaan. Daar zie je het meest. Het echte leven daar. Zo n jong meisje en dan moeten ze nog lang wachten tot ze ongesteld wordt.
En dat vele eten. Je eet zo ie zo niet veel dus leg dat maar eens uit in jou taal. Haha bij ons eet je ook minimaal. En dan denk ik (onzeker )vindt ze het wel lekker. Dus dat gevoel is ook daar herkenbaar en hetzelfde. Morgen na je gastouders dat is ook weer indrukwekkend. Ik hoop dat je beter slaapt vannacht . De geluiden zijn vreemd maar na een tijdje hoor je het minder hoop ik.
Nou godin van Richard tot morgen weer
Je bent een kanjer eerste KLAS
Liefs Ella xxx