Dag 9, 10 en 11
30 juli 2013 - Kathmandu, Nepal
Jeuj, we hebben weer wifi!
Zondag mochten we helaas nog niet beginnen met verven bij het disability centre, want de ramen zelf waren nog heel erg vies. Er zat heel veel stof op en resten cement. Volgens mij waren die ramen nog nooit schoon gemaakt. We baalden wel dat we nog niet mochten beginnen met verven want het schoonmaken was niet heel erg leuk. 's Middags zijn we weer naar het weeshuis gegaan. Ik had kleurpotloden meegenomen vanuit Nederland en Kirsten had hier allerlei spullen gekocht dus die hadden we zondag gegeven. Het was best apart om te zien hoe de kinderen hier mee omgingen. Als Nederlandse kinderen een cadeautje krijgen maken ze het gelijk open, spelen er even mee en laten het daarna gewoon liggen. De kinderen in het weeshuis gingen de spullen gelijk verdelen en daarna onderhandelen. Ze zijn natuurlijk gewend om alles te verdelen. De meeste dingen werden ook niet gebruikt omdat het nog nieuw is, en dan gaat het natuurlijk op. Mooi en ontroerend om te zien hoe anders de kinderen hier zijn en hoe anders ze met situaties omgaan.
Op maandag mochten we na 2 dagen dan eindelijk beginnen met verven!
Met z'n drieën lekker alle kozijnen geverfd met een muziekje in, dat was wel chill werken. Ik was alleen zo slim om steeds tegen plekken aan te leunen waar ik al geverfd had, dus ik zat helemaal onder. Die middag weer de weeskids uit school gehaald en meegenomen naar het weeshuis. We halen ze dan om half 4 uit school en dan moeten ze tot half 6 huiswerk maken, daarna mogen ze pas spelen. Onvoorstelbaar dat zelfs de kleuters hier al huiswerk hebben. In veel opzichten hebben de Nederlanders het echt goed. Ik heb Gaurab geholpen met zijn huiswerk en daarna heeft hij mij de Nepalese cijfers 1 t/m 20 geleerd. Was heel erg leuk! Ik moest de hele tijd oefenen van hem en daarna kreeg ik een examen haha.
Vandaag is er blijkbaar een of ander festival waardoor heel het verkeer vanochtend vast stond. Toen we na een hele hobbelige en misselijkmakende rit bij het disability centre waren aangekomen zijn we weer verder gegaan met schilderen. Helaas ging het daarna regenen dus ik ben benieuwd wat er morgen nog van over is. Op tijd weer terug gegaan en spullen gepakt voor het weeshuis want Suresh was jarig! Blijkbaar doen ze hier niet zoveel aan verjaardagen dus we hadden ballonnen gekocht en een feestmuts. We hadden Suresh op de tafel gezet en liedjes voor hem gezongen. Tijdens het huiswerk maken had hij nog steeds zijn feestmuts op en dat vond ik echt heel vertederend om te zien. Ook bij het spelen daarna had hij hem nog op :) Vanavond was onze 'eetkamer' nogal vol, ter ere van dat festival dus. Het is hier de 15e van de maand in het jaar 2070, en blijkbaar is de 15e altijd een feestdag.
Zo gaan we met de meiden nog een kopje thee drinken en daarna weer vroeg slapen. De mensen staan hier rond 6/7 uur op dus dat is voor mij gelijk een veel te vroege wekker. We hebben nog 3 dagen vrijwilligerswerk te gaan en daarna gaan we weer rondreizen. Stiekem heb ik wel heel veel zin om nieuwe dingen te gaan zien!
Zondag mochten we helaas nog niet beginnen met verven bij het disability centre, want de ramen zelf waren nog heel erg vies. Er zat heel veel stof op en resten cement. Volgens mij waren die ramen nog nooit schoon gemaakt. We baalden wel dat we nog niet mochten beginnen met verven want het schoonmaken was niet heel erg leuk. 's Middags zijn we weer naar het weeshuis gegaan. Ik had kleurpotloden meegenomen vanuit Nederland en Kirsten had hier allerlei spullen gekocht dus die hadden we zondag gegeven. Het was best apart om te zien hoe de kinderen hier mee omgingen. Als Nederlandse kinderen een cadeautje krijgen maken ze het gelijk open, spelen er even mee en laten het daarna gewoon liggen. De kinderen in het weeshuis gingen de spullen gelijk verdelen en daarna onderhandelen. Ze zijn natuurlijk gewend om alles te verdelen. De meeste dingen werden ook niet gebruikt omdat het nog nieuw is, en dan gaat het natuurlijk op. Mooi en ontroerend om te zien hoe anders de kinderen hier zijn en hoe anders ze met situaties omgaan.
Op maandag mochten we na 2 dagen dan eindelijk beginnen met verven!
Met z'n drieën lekker alle kozijnen geverfd met een muziekje in, dat was wel chill werken. Ik was alleen zo slim om steeds tegen plekken aan te leunen waar ik al geverfd had, dus ik zat helemaal onder. Die middag weer de weeskids uit school gehaald en meegenomen naar het weeshuis. We halen ze dan om half 4 uit school en dan moeten ze tot half 6 huiswerk maken, daarna mogen ze pas spelen. Onvoorstelbaar dat zelfs de kleuters hier al huiswerk hebben. In veel opzichten hebben de Nederlanders het echt goed. Ik heb Gaurab geholpen met zijn huiswerk en daarna heeft hij mij de Nepalese cijfers 1 t/m 20 geleerd. Was heel erg leuk! Ik moest de hele tijd oefenen van hem en daarna kreeg ik een examen haha.
Vandaag is er blijkbaar een of ander festival waardoor heel het verkeer vanochtend vast stond. Toen we na een hele hobbelige en misselijkmakende rit bij het disability centre waren aangekomen zijn we weer verder gegaan met schilderen. Helaas ging het daarna regenen dus ik ben benieuwd wat er morgen nog van over is. Op tijd weer terug gegaan en spullen gepakt voor het weeshuis want Suresh was jarig! Blijkbaar doen ze hier niet zoveel aan verjaardagen dus we hadden ballonnen gekocht en een feestmuts. We hadden Suresh op de tafel gezet en liedjes voor hem gezongen. Tijdens het huiswerk maken had hij nog steeds zijn feestmuts op en dat vond ik echt heel vertederend om te zien. Ook bij het spelen daarna had hij hem nog op :) Vanavond was onze 'eetkamer' nogal vol, ter ere van dat festival dus. Het is hier de 15e van de maand in het jaar 2070, en blijkbaar is de 15e altijd een feestdag.
Zo gaan we met de meiden nog een kopje thee drinken en daarna weer vroeg slapen. De mensen staan hier rond 6/7 uur op dus dat is voor mij gelijk een veel te vroege wekker. We hebben nog 3 dagen vrijwilligerswerk te gaan en daarna gaan we weer rondreizen. Stiekem heb ik wel heel veel zin om nieuwe dingen te gaan zien!
Ik dacht waar blijven haar verhalen. Miste het al. Net alsof je een boek leest en je wilt er elke dag uit lezen.
Wat lief dat zo n kind je les geeft ,zo zie maar weer hoe warmte door word gegeven. En nog wel tot 20 tellen. Knap van zowel jou als hem.
Je krijgt zo wel een band met die kinderen in een korte tijd. Ze zijn zo dankbaar. Fijn om dat te lezen. Je zou zo van alles willen opsturen.
Je hebt een geweldige keuze gemaakt om daar na toe te gaan. Dat zegt veel van jou Anouk
Lief al die cadeautjes, en echt leuk dat het zo'n indruk op je heeft gemaakt. En goed dat je nu in het Nepalees kunt tellen! Tel maar tot 11 dagen, dan ben je weer terug in NL.
Leuk dat je ook aan het tijdreizen bent. 2070, ik hoop het te halen.