Dag 8

Het weekend is alweer bijna voorbij :( In tegenstelling tot Nederland heeft Nepal maar 1 dag weekend, dus morgen mogen we weer aan het werk.

Helaas heb ik vannacht geen oog dicht gedaan. Mijn lichaam is denk ik al gewend aan al die rijst, want ik voelde me de hele nacht misselijk en beroerd. Vanochtend zijn we vanuit Thamel naar Patan geweest met ons groepje van vijf. De rest bleef in Thamel maar daar zijn we nu al twee keer geweest en daar gaan we de laatste week ook nog een keer naar toe, dus wij wilden wel wat anders zien. Patan is echt een hele mooie stad! Veel rondgelopen, veel tempels gezien en veel foto's gemaakt. Het scheelde echt dat we nu met zijn vijven waren, lekker ons eigen ding doen en op ons eigen tempo. Op een gegeven moment liepen we langs iets wat er uit zag als een tempel maar er kwam allemaal harde muziek vandaan. We zijn naar binnen gelopen, eigenlijk om foto's te maken, maar er waren een heleboel Nepalezen die flink aan het zuipen waren. We werden heel erg hartelijk ontvangen, we kregen Nepalese wijn aangeboden, een krans om onze nek en ze wilden allemaal met ons op de foto. Na een paar minuten zijn we weer gegaan maar het was grappig om te zien hoe zij hun weekend vieren. De hele ochtend en een deel van de middag hebben we rondgelopen in Patan en ik ben blij dat ik er ben geweest! Buiten het programma om hebben we al best veel dingen zelf gedaan en gezien.

Toen we terug kwamen heb ik nog geprobeerd om een middagdutje te doen maar dat is niet heel handig met 6 meiden in 1 huis haha. Lekker een beetje ons eigen ding gedaan en 's avonds weer rijst gegeten. Ookal is mijn lichaam er al aan gewend, ik hoef het komende jaar geen rijst meer! Na het avondeten hebben we weer lekker een kopje thee gedronken op onze slaapkamer met een stroopwafel. Ook weer een potje gekaart en veel gelachen, dus een goede afsluiting van het weekend!

Morgen gaan we de kozijnen schilderen bij het disability centre en om half 4 gaan we de weeskinderen weer van school halen. Ik was vrijdag niet geweest omdat er dus teveel vrijwilligers zijn maar de weeskinderen hadden al gevraagd waar ik was dus ik ga morgen zeker weer mee. We nemen ook cadeautjes voor ze mee, ik had al kleurpotloden meegenomen vanuit Nederland en Kirsten heeft vandaag nog van alles gekocht, dus we gaan ze morgen alvast wat geven. Op de school hier komen ze niks tekort maar in het weeshuis hebben ze niet veel en lopen ze ook elke dag in dezelfde kleren.

Morgen zijn we hier precies 1 week maar ik heb helemaal geen moeite met me aanpassen. Er is geen sprake van een cultuurshock of heimwee. Het gaat allemaal prima eigenlijk en het is hartstikke gezellig met de meiden. Toch is het besef er nog steeds niet helemaal dat ik hier ben, maar misschien komt dat nog. Ik ga nu snel een paar uurtjes slaap inhalen. Namaste!